တစ္ခါတုန္းကေတာအုပ္တစ္ခုထဲကသစ္ပင္ေအာက္မွာၾကြက္ေလးတစ္ေကာင္ဟာပ်င္းပ်င္းနဲ႕လွဲအိပ္ေနသတဲ့။အဲဒီလိုအိပ္ေနရင္းကေန.....အင္းငါဟာဟိုးမိုးေပၚကငွက္ေလးေတြလို ေလထဲမွာပ်ံဝဲေနရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ငါသာငွက္ေလးေတြလို ပ်ံႏိုင္ရင္တိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ပ်ံလိုက္ ေလဟုန္စီးလိုက္နဲ႔ သိပ္ဇိမ္က်ၿပီး သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ..လို႔ေတြးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေလထဲမွာပ်ံလို႕ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနမိတယ္။အႀကံတစ္ခုစဥ္းစားမိတာကေတာ့ေလထဲမွာပ်ံတတ္တဲ့သတၱဝါတစ္ေကာင္ဆီသြားၿပီး နည္းေလးဘာေလး သိေအာင္ေမးျမန္းၾကည့္ဖို႕ပဲ..ဟာ ဟုတ္ၿပီေတာစပ္နားက ကိုက်ီးဆီ သြားၿပီးနည္းေလးဘာေလးေတာင္းရမယ္လို႔ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ကိုက်ီးဆီေရာက္ေတာ့…ဗ်ိဳ႕ကိုက်ီးက်ဳပ္လည္းခင္ဗ်ားတို႕လိုေလထဲမွာပ်ံခ်င္လို႕ အဲဒါ နည္းေလးဘာေလး႐ွိရင္ ေျပာျပစမ္းပါအံုး။ လို႕ေျပာလိုက္တယ္ ။ဒီအခါမွာ ကိုက်ီးက..ဟႄကြက္ကေလးရမင္းမွာကက်ဳပ္တို႕လိုအေတာင္ပံမွမ႐ွိတာဘယ္လိုလုပ္ပ်ံလို႕ရမွာလဲ..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ႄကြက္ကေလးကလည္း…ဒီလိုဆိဒဲီအေတာင္ပံမ်ိဳးကၽြန္ေတာ္႔မွာ႐ွိေအာင္ဘယ္လို
လုပ္ရမွာလဲ အႄကံေလးဘာေလး႐ွိရင္ေပးပါဦးခင္ဗ်ား…လို႕ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္
နဲ႕ထပ္ေျပာလိုက္တယ္…ဒီေတာ့ကိုက်ီးက…ေနဦးကြငါတို႕ေလထဲပ်ံတာအေတာင္
္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖန္႕ၿပီးအားနဲ႕ပ်ံတာပဲ ဒီေတာ့… ဟာဟုတ္ၿပီအႀကံတစ္ခုေတာ႔ရၿပီ
မင္းမွာ အေတာင္ပံမ႐ွိေတာ့ ေဟာဟိုသစ္ပင္က အ႐ြက္ႄကီးႄကီးႏွစ္႐ြက္ ကိုမင္းရဲ႕လက္မွာကပ္ခ်ည္ၿပီး အားရပါးရလက္ကိုခတ္ၿပီး ပ်ံၾကည္႔ေပါ့..လို႕အႄကံေပးလိုက္
တယ္ႄကြက္ေလးလည္းအရမ္းပ်ံခ်င္ေနတဲ႔သူဆိုေတာ့ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္သိပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ..ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ႕နည္းမဆိုးဘူး လုပ္ၾကည္႔ရမယ္။
က်ဳပ္ပ်ံႏိုင္ရင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာ..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ႄကြက္ကေလးဟာကိုက်ီးေျပာတဲ့အတိုင္းသူရဲ႕လက္ႏွစ္ဘက္ကိုသစ္႐ြက္
ႏွစ္႐ြက္ နဲ႕ ကပ္ခ်ည္ၿပီး… ဟားဟားသစ္႐ြက္ေတာ့တပ္ၿပီးသြားၿပီေလထဲပ်ံဝဲတက္သြားေအာင္ က်ဳပ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ခတ္ၾကည့္ရမယ္…လို႕ေအာင္ဟစ္ကာလက္ကို
အဆက္မျပတ္ ခတ္ၾကည့္သတဲ႔။
ဖလပ္ ဖလပ္ ဖလပ္ …အမယ္ေလး မလြယ္ပါလား ။လက္သာျပဳတ္ထြက္ေတာ့မယ္ေျမၾကီး ေပၚကေန တစ္လက္မေလာက္ေတာင္ေလထဲကို ပ်ံမတက္ပါလား.. လို႕ညည္းညဴလို္က္တယ္။ ဒီေတာ့ကိုက်ီးက…ဟာမင္းကပ်ံတဲ႔အက်င့္မွ မ႐ွိေသးတာ။ဒီေတာ့ေျမျပင္မွာခတ္ေနမယ့္ အစား ဟိုသစ္ပင္ႄကီးေပၚတက္ၿပီးအ႐ွိန္နဲ႕ခုန္ခ်ၾကည့္ေပါ့။ဒါမွေလထဲမွာပ်ံဝဲၿပီး ပ်ံတက္လာမွာပဲ …လို႕အားေပးစကားေျပာလိုက္တယ္။ႄကြက္ေလးလည္းပထမနည္းနဲ႕ မေအာင္ျမင္ေတာ့ေနာက္
တစ္နည္းနဲ႕စမ္းၾကည့္ဖို႕ သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဟာ ကိုက်ီးအႄကံမဆိုးဘူး လုပ္ၾကည့္မယ္။
လို့ေျပာ ေျပာဆုိဆိုနဲ႕ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး ခုန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ႄကြက္ကေလးဟာ ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲ မေနဘဲေျမျပင္ေပၚကို ဘုတ္ခနဲ ျပဴတ္က်သြားေတာ့တယ္။ အမယ္ေလးေသပါၿပီဗ်…လို႔ေအာင္လိုက္မိတယ္။ကိုက်ီးလည္း သူ႔အၾကံမေအာင္ျမင္ေတာ့ လစ္ေျပး ေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ႀကြက္ကေလးဟာအမွတ္မ႐ွိေသးဘဲ ေနာက္တစ္ဦးဆီမွာ ထပ္ၿပီးအႀကံေတာင္းဖို႔စဥ္းစားၿပီး လမ္းေလ်ာက္လာလိုက္တာ…ဟာဖိုးႄကြက္လက္မွာသစ္႐ြက္ ေတြကပ္လို႔ဘာလုပ္ ဖို႕လဲ..လို႕ကိုၾကက္ဖက ႏႈတ္ဆက္လိုက္မွ ကိုၾကက္ဖဆီမွာ
အကူအညီ ေတာင္းဖို႕သတိရသြား ေတာ့တယ္။ဒါနဲ႔ႄကြက္ေလးက…ကၽြန္ေတာ္ေလထဲမွာ ပ်ံခ်င္လို႕ ေလ႕က်င့္ေနတာ ခင္ဗ်ားမွာ နည္းေလးဘာေလး႐ွိရင္ သင္ေပးစမး္ပါဦး …လို႕ၾကက္ဖၾကီးကို အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။ကိုၾကက္ဖက..ဒါလားလြယ္ပါတယ္ မင္းကို ငါလက္ေတြ႔သင္ျပမယ္။ကဲေဟာဒီိလို သစ္ပင္ေပၚကိုအရင္ခုန္တက္ၿပီးေတာ့
ဒီလိုေတာင္ပံကိုျဖန္႔ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ေျခေထာက္နဲ႕ကန္ၿပီးဆင္းလိုက္…လို႔ဆိုၿပီး သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ၿပီးပ်ံျပတာေပါ့။ဒါနဲ႔ႄကြက္ေလးလည္း ပ်ံၾကည့္ဖို႔လုပ္ေတာ့ကိုၾကက္ဖက..
ေနဦးကြမင္းလက္ကသစ္႐ြက္ေတြကေလးတယ္ ခတ္လို႕ မေကာင္းဘူးဒီေတာ့ငါ့ဆီက အေတာင္သံုးေလးေခ်ာင္းႏႈတ္ၿပီးမင္းရဲ႕ကိုယ္မွာ အေတာင္ေတြ ေသခ်ာတပ္ေပးမယ္…
ေနာက္ၿပီးၾကာၾကာပ်ံဝဲလို႔႐ေအာင္ ဟိုးနားက ေက်ာက္ေတာင္ စြန္းေပၚကေနတက္ၿပီး ခုန္ခ်ၾကည့္..လို႔ေျပာေျပာဆုိဆိုနဲ႔သူကိုယ္ကအေတာင္ေတြ ႏႈတ္ေပး လိုက္တယ္..
ကိုၾကက္ဖေျပာတဲ့အတိုင္းႄကြက္ ကေလးဟာ ေျပးသြားၿပီး ေက်ာက္ေတာင္စြန္းကေနတစ္ခါတည္းခုန္ခ်လိုက္တာ အေပၚကိုပ်ံဝဲတက္လို႕မရဘဲ ေအာက္ဘက္ကို ေဇာက္ထိုး ျပဳတ္က်ေတာ့သတဲ့။ႄကြက္ေလးျပဳတ္က်ေနတာကို အနီးအနားက ျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ ငွက္ႄကီးတစ္ေကာင္ကေတြ႔လိို႔ေအာက္မက်ခင္အခ်ိန္မီေလးသူ႕ရဲ႕ေက်ာနဲ႔ဝင္ခံေပးလိုက္
ပါေရာကြယ္။
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ျပဳတ္က်လာတဲ့ႄကြက္ေလးဟာ ငွက္ႄကီး႐ဲ႕ ကိုယ္ေပၚကိုဘုတ္ခနဲ က်ေတာ့မွ သူ႕ကိုယ္သူ မေသႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြားေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့မွငွက္ႄကီးက..မင္းလုပ္တာအားလံုးအစအဆံုးငါၾကည့္ေနတာကြ
မင္းဟာမျဖစ္ႏိုင္တာကို စိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး ဇြတ္လုပ္ေနတာပဲကိုး ဟိုးေအာက္ဘက္ကို ေသခ်ာၾကည့္စမ္း ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ကံေကာင္း
လို႕မင္းမေသတာ…လို႕သူ႔ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။
ႄကြက္ေလးလည္း …ေက်းဇူးပါပဲ ေဒၚငွက္မသာမကယ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အ႐ိုးတျခား အသားတစ္ျခား ျဖစ္ေလာက္ၿပီ …လို႔ျပန္ေျပာတာေပါ့။ဒီေတာ့ ေဒၚ
ငွက္မက…ေအး မင္း ေနာင္တရၿပီဆိုရင္ ေနာင္ကို ကိုယ့္သဘာဝေပးတဲ့ အတိုင္း
ေနပါကြယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို အားမက်ပါနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား…လို႕ ဆံုးမလိုက္သတဲ့။
ႄကြက္ကေလးလည္း ေဒၚငွက္ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္ေျပာၿပီး ကိုယ့္သဘာဝ
ေပးအေျခအေနအတိုင္းပဲ ေနထိုင္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ။
|