”သမီးေတာ္ရယ္ဒီေလာက္လွလြန္းေတာ့သမီးေတာ္အတြက္အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းပါတယ္
အစစမွာသတိထားေနပါကြယ္…”လို႕ဘုရင္ႀကီးဆံုးမလို္က္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႐ူပစႏီၵေလးဟာ မသိဟန္ျပဳၿပီးဘုရင္ႀကီးေ႐ွ႕ကထြက္ခဲ့တယ္။ သူ႕႐ဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕အလွအတြက္ အရမ္းဝမ္းသာေနတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕႐ူပစႏီၵေလးဟာ အတိုင္းတိုင္း အျပည္ျပည္ရဲ႕ဘယ္မင္းသမီးကမွမယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွလြန္းေနေတာ့တာေပါ့။ တစ္ေန႕မွာေတာ့႐ူပစႏီၵေလးက…အင္းနန္းေတာ္ထဲကေရကန္ေတာ္မွာပဲ အၿမဲခ်ိဳးေနရ
တာ ငါ႕စိတ္ထဲမသန္႕႐ွင္းဘူး နန္းၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္က ၾကည္လင္ေအးျမၿပီးတသြင္သြင္
စီးဆင္း ေနတဲ့ ေက်ာက္စက္ေရ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာသာ ေရသြားခ်ိဳးလိုက္ရရင္ ငါ့ရဲ႕
အသားအရည္ ေတြဟာဒီထက္ပိုၿပီး စိုေျပလွပလာမွာပဲ…လို႕စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မယ္ေတာ္ဆီမွာသြားေရာက္ၿပိးခြင့္ေတာင္းၾကည့္တယ္။ဒါေပမယ့္မယ္ေတာ္
က… ၿမိဳ႕ျပင္မွာသားရဲတိရိစာၦန္ေတြကေပါမ်ားလွပါဘိနဲ႕ မယ္ေတာ္ခြင့္မျပဳႏို္င္ဘူး
သမီးေတာ္…
လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။မယ္ေတာ္မိဖုရားခြင့္မျပဳေတာ့႐ူပစႏီၵေလးဟာသိပ္စိတ္ညစ္
သြားတယ္။ ဘယ္အထိန္းေတာ္ေတြကမွလည္း မိဖုရားႀကီးရဲ႕အမိန္႕ကို လြန္ဆန္ၿပီး မပို႕ရဲၾက႐ွာဘူးေပါ့။ဒီေတာ့႐ူပစႏီၵေလးလည္းသူ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္းဘယ္သူမွ
မသိေအာင္တိတ္တိတ္ေလးထြက္လာခဲ့တယ္။စမ္းေခ်ာင္းေလးနားေရာက္ေတာ့သူ႕
သေဘာက်တသြင္သြင္စီးေနတဲ႕စမ္းေခ်ာင္းေရထဲဆင္းၿပီးေရခ်ိဳးေတာ့တာေပါ႕။
႐ူပစႏီၵေလးဟာဒီလိုနဲ႕စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာေရခ်ိဳးေနရင္းေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုေခ်ာ္နင္း
မိၿပိးေရထဲကိုလဲက်သြားေတာ့တယ္။
